- burkliwy
- burkliwy {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, burkliwywi, {{/stl_8}}{{stl_7}}'odnoszący się do zdawkowego, niegrzecznego odzywania się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Burkliwa natura. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
burkliwy
Look at other dictionaries:
burkliwy — burkliwywi «odzywający się półsłówkami, opryskliwie; niechętnie wypowiadany; mrukliwy» Burkliwa odpowiedź. Burkliwe usposobienie … Słownik języka polskiego
burkliwie — przysłów. od burkliwy Odzywać się, zapytać o coś burkliwie … Słownik języka polskiego
warkliwy — warkliwywi «skłonny do warczenia, warczący» Bał się tego warkliwego psa. Warkliwe szczekanie. przen. «opryskliwy, szorstki, burkliwy» Warkliwy człowiek. Warkliwa odpowiedź. Warkliwy ton … Słownik języka polskiego
burkliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. burkliwy: Odpowiadać burkliwie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaburczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zaburczećczę, zaburczećczy, zaburczećczał, zaburczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o brzuchu (żołądku, jelitach itp.): wydać charakterystyczny odgłos spowodowany zwykle… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
